Сербскі погляд на траўматычнае мінулае.

У сваім паэтычным дакументальным фільме рэжысёрка Наташа Урбан выкарыстоўвае сонечнае зацьменне як метафару вайны. Праз нататкі свайго бацькі і сямейныя гісторыі яна вяртаецца ў трагічныя падзеі 1999 года ў Югаславіі. Зацьменне — гэта таксама вобраз забыцця, замоўчвання памылак мінулага, адмаўлення калектыўнай траўмы. Дзве выбітныя сербскія жанчыны, рэжысёрка Наташа Урбан і экспертка ў галіне культурнай палітыкі, прафесарка Мілена Драгічэвіч-Шэшыч, абмяркуюць фільм і пагавораць пра важнасць успамінаў, нават калі яны балючыя.

Мова івента: англійская з паслядоўным перакладам на беларускую.

A Serbian view of the traumatic past.

In her poetic documentary, director Nataša Urban uses the solar eclipse as a metaphor for war. Through her father's notes and family stories, she revisits the tragic events of 1999 in Yugoslavia. The eclipse also represents forgetting, the silencing of past mistakes, and the denial of collective trauma. Two prominent Serbian women, director Nataša Urban and an expert in the field of cultural policy, professor Milena Dragičević Sešić, will discuss the film and talk about the importance of memories, even painful ones.

Language of the event: English with consecutive interpreting into Belarusian.